Moja pierwsza podróż międzynarodowa klasą ekonomiczną Korean Air w 1997 roku SEL-JFK

To wydarzyło się 27 lat temu, więc nie mam zdjęć, tylko zapisy lotu. Zamieszczam wspomnienia z tego lotu, który zapoczątkował moją pasję do lotnictwa. Ze względu na to, że polegam na pamięci, mogą pojawić się pewne nieścisłości.

Uwaga: trochę dłuższy tekst, podsumowanie na dole (pięć wierszy).

Na szczęście zapis mojego lotu do Nowego Jorku z dziadkami z Busan jest dobrze zachowany na stronie Korean Air (두루미스).

Byłem wtedy w szkole średniej.

Już jako uczeń szkoły podstawowej latałem liniami Northwest (Gimpo-Honolulu), Asiana Airlines (Gimpo-Bangkok) i Korean Air (Gimpo-Jeju), ale moje marzenie o międzynarodowym locie spełniło się dopiero w 1997 roku.

Wraz z dziadkami (oba już nie żyją), którzy mieszkali w Busan, leciałem do Nowego Jorku, aby odwiedzić ciotkę i wuja (którzy nadal mieszkają w Nowym Jorku).

Na cztery dni przed podróżą pojawiła się wiadomość o katastrofie samolotu Boeing 747 linii Korean Air na Guam.

• Więcej informacji na temat katastrofy lotu 801 Korean Air na Guam (6 sierpnia 1997 r.)

Martwiłem się, bo nasz samolot też był Boeingiem 747. Zapytałem mamę, czy wszystko będzie w porządku. Mama, nauczycielka matematyki, odpowiedziała, że prawdopodobieństwo kolejnej katastrofy tego samego typu samolotu w tak krótkim czasie jest znikome. Powiedziała, że jeśli coś się stanie, to los, więc mam się nie martwić i zaufać statystyce. (To bardzo wpłynęło na moje podejście do życia – obecnie bardzo cenię sobie statystykę i prawdopodobieństwo).

Wreszcie wsiedliśmy na pokład lotu 083 Korean Air z Seulu (SEL) do Nowego Jorku (JFK) na lotnisku międzynarodowym Gimpo. Samolot był nowy, a lot z Seulu do Nowego Jorku był bez międzylądowań, więc prawdopodobnie był to Boeing 747-400. Pamiętam, że lot powrotny z JFK do Seulu (SEL) odbywał się z międzylądowaniem w Anchorage (ANC).

Wśród udogodnień były jednorazowe kapcie, szczoteczka i pasta do zębów. Nawet w klasie ekonomicznej otrzymaliśmy menu posiłków wydrukowane na grubej kartce, podobnej do karty podarunkowej. Czy ktoś pamięta, do kiedy Korean Air (두루미스) oferowało takie menu w klasie ekonomicznej?

Na pierwszy posiłek podano bibimbap. Był tak pyszny, że byłem w szoku! Później dowiedziałem się, że zaczęto go podawać latem 1997 roku. Miałem więc okazję spróbować nowego dania zaraz po jego wprowadzeniu. Bibimbap później zdobył nagrodę Mercury za najlepsze danie pokładowe. Obecnie wiele linii lotniczych, również zagranicznych, oferuje bibimbap w menu, a koreańska kuchnia stała się bardzo popularna. Ale ja pamiętam ten pierwszy raz.

W sekcji siedzeń ekonomicznych były ekrany, na których wyświetlano wiadomości, podsumowania wydarzeń sportowych i filmy.

Dostaliśmy też słuchawki pneumatyczne. Na podłokietnikach były przyciski do wyboru kanału – można było słuchać muzyki klasycznej, najnowszych przebojów, muzyki pop i oglądać filmy na ekranie. Nie pamiętam, jaki film leciał, ale pamiętam podsumowanie US Open PGA z 1997 roku i wiadomości z KBS z poprzedniego wieczoru o godzinie 21:00.

Na drugi posiłek wybrałem danie zachodnie. Mimo że leciałem w klasie ekonomicznej, danie główne podano nie w plastikowym opakowaniu, ale na podgrzanym talerzu ceramicznym przykrytym folią aluminiową. Obecnie, na długich trasach, nadal stosuje się metalowe sztućce, więc to było normalne.

Pamiętam przepyszne prażone fasolki w niebieskim opakowaniu z logo Korean Air (두루미스). Później zmieniono je na czerwone opakowanie Fisher, a teraz już ich nie ma. Obecnie podawane są precle Summer Harvest.

Mimo że leciałem w klasie ekonomicznej, odstęp między siedzeniami był duży (jako nastolatek miałem jeszcze mniej miejsca niż teraz), a jedzenie i rozrywka były tak obfite, że lot był bardzo przyjemny. Nawet po 27 latach wiele szczegółów z tego lotu pamiętam doskonale.

<Podsumowanie różnic w stosunku do obecnej klasy ekonomicznej>

1. Dostępne menu posiłków.

2. Brak AVOD, rozrywka dostarczana za pośrednictwem ekranów na pokładzie.

3. Prażone fasolki w niebieskim opakowaniu.

4. Dania główne podawane na talerzach ceramicznych (nie były to małe porcje).

5. Trasy do wschodniego wybrzeża USA z międzylądowaniem technicznym w Anchorage (ANC).