รีวิวเที่ยวบินนานาชาติชั้นประหยัดของฉันกับสายการบินโคเรียนแอร์ในปี 1997 เส้นทาง SEL-JFK

เนื่องจากเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ 27 ปีก่อน จึงไม่มีรูปภาพเหลืออยู่ มีเพียงบันทึกการขึ้นเครื่องเท่านั้น ฉันจะรวบรวมและโพสต์รีวิวเที่ยวบินที่ทำให้ฉันเริ่มสนใจเรื่องเครื่องบิน อาจมีข้อผิดพลาดบ้างเนื่องจากฉันอาศัยความทรงจำเป็นหลัก

อาจมีการเลื่อนดูค่อนข้างเยอะ สรุปอยู่ด้านล่างสุด ห้าบรรทัดสุดท้าย

โชคดีที่บันทึกการขึ้นเครื่องบินที่พาคุณปู่คุณย่าจากปูซานไปนิวยอร์กยังคงอยู่ในเว็บไซต์ของสายการบินโคเรียนแอร์อย่างดี

ตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยมต้น

ตอนประถมฉันเคยขึ้นเครื่องบินระหว่างประเทศของสายการบินนอร์ทเวสต์ (กิมโป-โฮโนลูลู) และสายการบินเอเชียนา (กิมโป-กรุงเทพฯ) รวมถึงเที่ยวบินภายในประเทศของสายการบินโคเรียนแอร์ (กิมโป-เชจู) แต่ความฝันที่จะได้ขึ้นเครื่องบินระหว่างประเทศที่ฉันปรารถนามาโดยตลอดนั้นเป็นจริงในปี 1997 หลังจากนั้นอีกหลายปี

ครั้งนั้น ฉันพาคุณตาคุณยายที่อาศัยอยู่ที่ปูซาน (ปัจจุบันทั้งสองคนเสียชีวิตแล้ว) ไปพบกับป้าและลุงที่อาศัยอยู่ที่นิวยอร์ก (ปัจจุบันยังคงอาศัยอยู่ที่นิวยอร์ก)

ก่อนออกเดินทาง 4 วัน มีข่าวเครื่องบินโดยสารเจ็ทขนาดใหญ่ของสายการบินโคเรียนแอร์ตกที่เกาะกวม

• ข้อมูลอ้างอิงอุบัติเหตุเครื่องบินโคเรียนแอร์ เที่ยวบิน 801 ตกที่เกาะกวม (6 สิงหาคม 1997)

ตอนนั้นฉันยังเด็กและกังวล ฉันจึงถามแม่ว่า เครื่องบินที่เราจะขึ้นก็เป็น 747 เหมือนกัน ปลอดภัยใช่ไหม? แม่ฉันที่จบการศึกษาจากคณะคณิตศาสตร์บอกว่า โอกาสที่เครื่องบินเจ็ทขนาดใหญ่ของสายการบินเดียวกันจะตกติดต่อกันภายในเวลาไม่กี่วันมีน้อยมาก ถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น ก็ถือเป็นเรื่องของโชคชะตา อย่ากังวลและเชื่อในสถิติความน่าจะเป็น (ปัจจุบันความคิดของฉันได้รับอิทธิพลจากสิ่งนี้เป็นอย่างมาก ฉันให้ความสำคัญกับตัวเลข สถิติ และความน่าจะเป็นเป็นอย่างมาก)

แล้วในที่สุดฉันก็ได้ขึ้นเครื่องบินโคเรียนแอร์ เที่ยวบินที่ 083 เส้นทาง SEL-JFK ที่สนามบินนานาชาติกิมโป เครื่องบินใหม่เอี่ยม และดูจากการที่เที่ยวบินจากโซลไปนิวยอร์กเป็นเที่ยวบินตรง ฉันจึงคาดว่าน่าจะเป็น B747-400 ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าเที่ยวบินขากลับเป็นเส้นทาง JFK-ANC-SEL โดยแวะที่แองเคอเรจชั่วครู่

สิ่งอำนวยความสะดวกมีรองเท้าแตะแบบใช้ครั้งเดียว แปรงสีฟัน ยาสีฟัน และมีเมนูอาหารบนเครื่องพิมพ์บนกระดาษแข็งๆคล้ายบัตรของขวัญแม้จะเป็นชั้นประหยัด มีใครจำได้บ้างไหมว่าสายการบินโคเรียนแอร์แจกเมนูอาหารในชั้นประหยัดนานแค่ไหน?

มื้อแรกฉันได้กินบิบิมบับ ฉันรู้สึกประทับใจมากกับอาหารบนเครื่องแบบนี้ จากการค้นหาข้อมูลต่างๆ ฉันพบว่าเริ่มเสิร์ฟในช่วงฤดูร้อนปี 97 ดังนั้น ฉันจึงได้ลองอาหารบนเครื่องที่เพิ่งเปิดตัวใหม่ หลังจากนั้นบิบิมบับได้รับรางวัลเมอร์คิวรี่ และปัจจุบันสายการบินต่างประเทศหลายแห่งที่บินเข้าออกจากอินชอนก็มีบิบิมบับเป็นอาหารบริการ และอาหารเกาหลีก็เป็นที่นิยมมากขึ้นในช่วงปี 2020 แต่ฉันยังจำความรู้สึกที่ได้ทานบิบิมบับครั้งแรกได้อย่างชัดเจน

มีจอภาพในส่วนที่นั่งแบบรวม มีการฉายข่าวและไฮไลท์กีฬา รวมถึงภาพยนตร์ต่างๆ

มีการแจกหูฟังที่ใช้ระบบลม มีตัวเลือกช่องต่างๆอยู่ที่ที่วางแขน เช่น จอภาพบนเครื่องบิน ดนตรีคลาสสิก เพลงป๊อป ฯลฯ ฉันจำไม่ได้ว่าหนังเรื่องอะไร แต่จำได้ว่ามีการฉายไฮไลท์การแข่งขันกอล์ฟ PGA US Open และข่าวของ KBS เวลา 21:00 ของวันก่อนหน้านั้น

ฉันเลือกอาหารตะวันตกในมื้อที่สอง แม้จะเป็นชั้นประหยัด อาหารจานหลักก็ไม่ได้เสิร์ฟในภาชนะพลาสติกแบบปัจจุบัน แต่เสิร์ฟในจานเซรามิกที่ห่อด้วยกระดาษฟอยล์ ปัจจุบันในปี 2024 ก็ยังคงมีการใช้ช้อนส้อมโลหะในเส้นทางระยะไกลเช่นกัน

ถั่วลิสงกับน้ำผึ้งที่ห่อด้วยกระดาษสีฟ้าของโคเรียนแอร์อร่อยมาก ต่อมาเปลี่ยนเป็นถั่วลิสงกับน้ำผึ้งของฟิชเชอร์สีแดง ปัจจุบันในปี 2024 ไม่มีแล้ว ปัจจุบันเสิร์ฟเพรทเซลซัมเมอร์ฮาร์เวสต์

แม้จะเป็นชั้นประหยัด แต่ระยะห่างระหว่างที่นั่งก็กว้าง (ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กมัธยมต้น ตัวเล็กกว่าผู้ใหญ่ จึงรู้สึกกว้างกว่าเดิม) มีอาหารและความบันเทิงมากมาย ทำให้การเดินทางสนุกมาก แม้เวลาจะผ่านไป 27 ปีแล้ว แต่ฉันยังจำรายละเอียดต่างๆ ได้มากมาย

<สรุปข้อแตกต่างจากชั้นประหยัดในปัจจุบัน>

1. มีเมนูอาหารบนเครื่อง

2. ไม่มี AVOD ความบันเทิงมาจากจอภาพบนเครื่อง

3. มีถั่วลิสงกับน้ำผึ้งห่อกระดาษสีฟ้า

4. อาหารจานหลักเสิร์ฟในจานเซรามิก (ไม่ได้น้อย ปริมาณเยอะ)

5. เส้นทางไปฝั่งตะวันออกของสหรัฐฯ มีการลงจอดเทคนิคที่ ANC